کاربرد whois برای اعتبارسنجی سایت‌ها

کاربرد هویز برای بررسی اعتبار یک سایت

کاربرد هویز فقط برای کنجکاوی نیست. گاهی برای اعتبارسنجی سایت‌ها هم میشه ازش استفاده کرد. توی این مطلب میخام تجربه‌ی خودم برای تأیید اصالت یک محصول از طریق هویز رو توضیح بدم.

برای انتخاب یک محلول پوستی توی اینترنت سرچ کردم. مطالب مختلفی رو می‌خوندم و به کامنت‌ها هم توجه می‌کردم. دو سه جا دیدم که محلولی رو به اسم «ماینوکسیدیل ریگروکس» معرفی کردند و توصیه‌ش می‌کنند. نوشته بودند که خارجیه و با توجه به خارجی بودنش قیمت مناسبی داره.

برای خریدش سرچ کردم و دیدم که قیمتش حدود سه برابر مشابه ایرانی و حدود یک پنجم برندهای خارجی دیگه است. این همه ارزون‌تر بودنش نسبت برندهای خارجی دیگه برام مشکوک بود.

تصویر زیر مربوط به یکی از سایت‌هاییه که این محصول رو با آب و تاب فراوون می‌فروشه.

گام نخست؛ جستجوی برند

اگه منتظرید که ببینید کاربرد هویز توی این ماجرا چیه، چیزی نمونده که بهش برسیم. من توی این مرحله تصمیم گرفتم برندش رو سرچ کنم و در مورد کمپانی‌شون اطلاعاتی به دست بیارم. سرچ کردم regrowex و انتظار داشتم اولین نتیجه‌ی گوگل مربوط به شرکت این کمپانی داروسازی باشه. اما دیدم نتایج اول مربوط به ترب، باسلام، دیجی‌کالا و… است.

فرض رو براین گذاشتم که گوگل با توجه به لوکیش و ip و این‌ها داره نتایج ایرانی رو میاره. هرچند که می‌دونستم فرض درستی نیست. از دلایلش توی این مطلب عبور می‌کنم.

توی تصویر زیر نتیجه‌ی این سرچ گوگل من رو می‌بینید.

به خاطر فرضی که در موردش توضیح دادم، این بار سرچ دقیق‌تری کردم. یعنی اسم برند، اسم محصول و کلمه‌ی buy (خرید) رو سرچ کردم. دیگه باید سایت کمپانی بیاد و با هیچ منطق فنی و سئویی نمیشه که نیاد.

بعد از سرچ دیدم که نتیجه‌ی اول مربوط به آمازونه. برای چند لحظه‌ی کوتاه خوشحال شدم که این محصول حداقل از اساس وجود داره و یه چیز به کل تقلبی نیست. ولی دقت که کردم دیدم نتیجه‌ی اول آمازون داره محصول دیگه‌ای رو معرفی می‌کنه. صرفاً به خاطر تشابه اسمی. در واقع به خاطر اون کلمه‌ی محصول (ماینوکسیدیل) که به هر حال هر شرکتی این محصول رو تولید کنه کلمه‌ی ماینوکسیدیل رو هم استفاده می‌کنه.

پس نتیجه‌ی اول که از آمازون بود به این محصول مربوط نبود. نتیجه‌ی دوم ترب بود!! نتیجه‌ی سوم هم به محصول مشابهی توی آمازون مربوط بود.

اما نتیجه‌ی چهارم! چهارمین نتیجه مربوط به سایت این شرکت بود. از عنوانش، دامنه‌ش و… به راحتی می‌شد این رو فهمید. تصویر زیر مربوط به این سرچه که در موردش توضیح دادم.

کاربرد هوییز برای شناسایی برند تقلبی

با تعجب از این که چرا توی اسم خودش نتیجه‌ی اول نیست، سایت رو باز کردم. نتیجه برام باورکردنی نبود. یه سایت بسیار ضعیف، تک صفحه‌ای و با اطلاعات بی‌نهایت، بی‌نهایت ناقص. فیک بودن از سر و روی سایت می‌بارید.

برای من به عنوان یک طراح سایت مسجل و مشخص بود که این صفحه حتی به صورت دستی طراحی نشده. بلکه یکی از دموهای آماده‌ی قالب، ایمپورت شده و اطلاعات متنی و تصویری اون شخصی‌سازی شده.

توی سایت هیچ آدرس یا شماره تلفنی نبود. صرفاً یه فرم تماس با ما بود و یه اشاره‌ی خیلی برجسته و بزرگ به این که این شرکت توی کاناداست.

اسکرین‌شات زیر مربوط به این سایته. خود سایت رو از آدرس regrowex.com می‌تونید ببینید. اسکرین‌شات کل سایت رو هم اینجا می‌تونید ببینید.

تا این‌جا ۹۹٪ مطمئن بودم که با یک برندسازی سوری و یه محصول تقلبی روبرو هستم. اون ۱٪ رو هم گذاشتم برای اشتباهات خودم یا برندینگ ضعیف طرف مقابل.

تنها راهی که می‌شد این ۹۹٪ رو به ۱۰۰٪ رسوند، گرفتن هویز دامنه بود.

از دامنه، هویز گرفتم. من برای هویز از سایت whois.com استفاده کردم. البته سایت‌های زیادی برای این کار وجود داره. کافی کلمه‌ی whois رو گوگل کنید تا با انبوهی از سایت‌هایی که این کار رو انجام میدن، روبرو بشید.

هویز رو که گرفتم، دیدم مالک دامنه، اطلاعات هویتی هویز رو قفل کرده بود. یعنی ما نمی‌تونیم ببینیم چه کسی دامنه رو خریده، اطلاعات تماسش چیه و…

اما چیزی که قابل مخفی‌سازی نیست DNSهای هاستیه که به دامنه متصل شده. اسکرین‌شات زیر مربوط به هویزی هست که گرفتم. DNSها به هاستینگ «آرمان وب» اشاره می‌کنه.

کاربرد هویز و خلاصه‌ی ماجرا

اینجا دیگه همه‌چیز روشن شد:

• یه فرد ایرانی اومده یه اسم رو انتخاب کرده.
• این برند رو حالا یا ثبت رسمی کرده یا نکرده. این رو من نمی‌دونم. ولی قابل پیگیریه.
• یه دامنه به اسم برندش گرفته.
• روی این دامنه یه سایت درست کرده. سایت هم به نحویه که فقط رفع تکلیف کنه.
• یه محلول بیخود و احتمالاً ایرانی درجه ۲ و ۳ رو توی کارگاه‌های احتمالاً غیراستانداردش می‌ریزه توی قوطی‌های خوشگل این برندِ ساختگی که خودش سرهمش کرده.
• توی اینترنت و احتمالاً داروخونه‌ها به اسم محصول خارجی اصل، توی پرانتز کاندا (اولین تصویر این مطلب رو مجدداً ببینید) میده دست مردم و چند برابر محصول ایرانی استاندارد و با نام و نشون پول بابتش می‌گیره.

این هم اسکرین‌شات از سایت آرمان‌وبه. البته از طریق آدرس armanweb.co هم می‌تونید سایت رو ببینید و بررسی کنید.

به همین سادگی من متوجه یه تقلبی بودن یه محصول شدم که در آستانه‌ی خریدش بودم. محصولی که مهم‌تر از ضرر مالی معلوم نبود چقدر ضرر جسمی بهم بزنه.

شما هم اگه توی خریدهاتون دچار شک و شبهه شدید، می‌تونید به این روش موضوع رو بررسی کنید.

البته موضوعی که مطرح کردم، تنها کاربرد هویز نبود. اما قطعاً کاربرد مهم و جذابی بود.